Biraz Sohbet Etmek İstedim

Merhaba!
Bloğa çok fazla uğradığım söylenemez ama bugün biraz sohbet etmek istedim. Ve belki de bunu beni hiç tanımayan insanlarla yapmak istedim. Çünkü hiçbir zaman kendini insanlara kolayca açabilen biri olmadım.

Bir anda böyle bir sohbet yazısı yazmak istememin sebebi dün bir trafik kazası geçirmiş olmam ve bundan çok hafif bir sıyrıkla kurtulmuş olmam.

Dün gece ve bütün gün bunu düşündüm. Oldum olası ölüm hakkında düşünmekten ve kendimi ölü olarak hayal etmekten zevk aldım. Ölümü hep merak ettim ve ne zaman başım sıkışsa ölümü diledim.

Ama o trafik kazası benim gözlerimi açtı diyebilirim. Gerçekten ölmek istemediğimi ve ölüm lafının öyle kolay ağza alınmaması gerektiğini anladım ilk başta. Daha çok gencim ve bana acı verdiğini düşündüğüm bir çok şey yaşadım. Ama bu şimdiye kadar ki en büyük ders çıkardığım şeydi sanırım.

Sevdiğim herkese onları sevdiğimi daha çok söyleme kararı aldım. Çünkü asla ne zaman buna tekrar şansımın olacağını bilemem. Ailemi, dostlarımı, tanıdığım çoğu insanı çok seviyorum ve geleceğe dair tonla umudum var. Eğer bir gün evden çıktığımda bu son çıkışım olursa sevdiğim bir insanla küsken ondan kopmak istemem.

Bloğumun üzerine daha çok düşme kararı aldım mesela. Çünkü ben ölsem bile bir şekilde bir yerlerde iz bırakmak istiyorum. Bildiğim her şeyi anlatmak. Hissettiğim her şeyi tarif etmek istiyorum...

Hedeflerim için çok daha faza çalışma ama yaşadığım anı da asla kaçırmama kararı aldım. Çünkü bence bir insanın bir amacı varsa o bu insanı hayata bağlayan en önemli şeylerden biri oluyor.

Bazen gerçekten bir şeyleri fark edebilmek için kötü şeyler yaşamamız gerekiyor sanırım. Olmasa çok güzel olur ama oluyor. Ve ben bu sefer kaçmayı ve işlerin daha da kötüye gideceğini düşünmek istemiyorum.Bütün bu yaşadığım korkudan ve sıkıntıdan ders çıkarmayı seçiyorum.

Kendimi iki gün öncesine göre çok daha büyümüş hissediyorum. Ama daha öğreneceğim o kadar çok iey var ki...